Voorafgaand aan de film gaat Queer Pioneers-curator Renske Diks in gesprek met kunstenaar en illustrator Loes Faber, die dit jaar als schrijver debuteerde met Ik ben mijn muze, waarin ze het levensverhaal van acht vrouwelijke kunstenaars optekende.
But I’m a Cheerleader
De 17-jarige middelbare scholiere Megan Bloomfield zit goed in haar vel. Ze is cheerleader en gaat uit met football-speler Jared. Hem kussen vindt ze echter niet veel aan, ze kijkt liever naar de andere cheerleaders. Omdat ze ook nog vegetariër is en van Melissa Etherigde houdt, beginnen haar ouders en vrienden te vermoeden dat ze een lesbienne is. Om haar weer op het 'juiste' pad te zetten, sturen ze haar naar het homogenezingskamp True Directions. Daar ontmoet ze Graham, die ook door haar ouders gedwongen werd aan het kamp deel te nemen. Tussen die twee bloeit iets moois op, al werkt de kampleiding niet bepaald mee.
Toen regisseur Jamie Babbit bezig was met het ontwikkelen van het verhaal, wist ze één ding zeker: het hoofdpersonage moest een cheerleader zijn; immers zij belichaamt het toppunt van de Amerikaanse Droom, de droom van vrouwelijkheid. Aanvankelijk werd deze satirische debuutfilm heel lauw ontvangen, maar met verstrijken van de jaren veranderde dat ten goede.
