De Poolse regisseur Krzysztof Kieślowski (1941-1996) is een van de meest invloedrijke regisseurs van de jaren 80 en 90. Een hoogtepunt uit zijn rijke oeuvre is de Trois Couleurs-trilogie, drie films die in 1993 en 1994 verschenen. De titel verwijst uiteraard naar de kleuren van de Franse vlag, maar ook naar de drie fundamentele beginselen van de Franse Revolutie: vrijheid, gelijkheid en broederschap.
In de drie films, Trois couleurs: bleu, Trois couleurs: blanc en Trois couleurs: rouge, speelt Kieślowski op intelligente en vaak ironische wijze met de invulling van die beginselen eind 20e eeuw, waarbij hij thema’s als verwantschap, toeval en de zoektocht naar het moreel juiste een belangrijke rol toebedeelt. Hij schreef zelf alle scenario’s, samen met Krzysztof Piesiewicz en Agnieszka Holland.
Eye Filmmuseum heeft de drie films recentelijk digitaal gerestaureerd; ze zijn vanaf 12 januari 2023 in Rialto De Pijp te zien.
Trois couleurs: Blanc
In dit tweede deel van het Trois couleurs-drieluik geeft Kieślowski zijn visie op het tweede beginsel van de Franse republiek: gelijkheid, alhoewel ‘ongelijkheid’ hier meer van toepassing is. Bij de Berlinale van 1994 won Kieślowski de Zilveren Beer voor Beste Regie. In dit deel worden de hoofdrollen vertolkt door Julie Delpy en Zbigniew Zamachowski.
Ooit emigreerde Karol (Zamachowski) van Polen naar Frankrijk en trouwde daar met de beeldschone Dominique (Delpy), met wie hij in Parijs woont. Karol, die een kapperszaak runt, is echter niet in staat de seksuele verlangen van Domique te bevredigen, waarna zij hem de deur uitzet. Met zijn ziel onder zijn arm zwerft hij berooid en hopeloos door Parijs. In een metrostation ontmoet hij Mikołaj, een bemiddelde landgenoot die hem helpt terug te keren naar Polen. Gedreven door gevoelens van wraak ontwikkelt hij zich daar tot succesvol zakenman, puur en alleen om over de middelen te beschikken weer op ‘gelijke’ voet te komen met Dominique.
Klik hier voor het hele Kieślowski-programma.
