Regisseur Pieter van Huystee is bij deze voorstelling aanwezig en zal na afloop van de film geïnterviewd worden door Hanneke Groenteman.
Als ik mijn ogen sluit
Toen de Japanners in 1942 Nederlands-Indië, het huidige Indonesië, hadden bezet, werden de daar woonachtige Nederlandse staatburgers beschouwd als ‘vijandelijke buitenlanders’. Zij werden geïnterneerd in kampen, de zg. Jappenkampen, waar zij hard en wreed werden behandeld. Vrouwen en kinderen werden in aparte kampen opgesloten en over deze groep gaat deze nieuwe documentaire van Pieter van Huystee. Hoe was het voor de vrouwen en meisjes die de kampen hadden overleefd?
Duidelijk is dat de kampen grote littekens hebben achtergelaten, maar even duidelijk wordt dat er in Nederland weinig aandacht was voor de verhalen van de overlevenden; tot hun woede en frustratie werden zij niet gehoord, werd hun leed niet erkend. Wat niet helpt: er zijn weinig foto’s, er is vrijwel geen filmmateriaal. Wel zijn er veel tekeningen.
Van Huystee, wiens moeder en oma tot die overlevenden behoren, vertelt in deze film hun verhaal. Met zijn moeder kon hij nauwelijks over haar ervaringen spreken. Zij is inmiddels overleden, maar nu stelt hij alsnog de vragen die hij haar had willen stellen.
