Bewariërs

Tijdens de Tweede Wereldoorlog moesten Joden die gedeporteerd werden hun bezittingen afgeven aan de bezetter. Veel Joden kozen ervoor om alles van (emotionele) waarde in bewaring te geven bij niet-Joodse kennissen en buren met het idee dat zij bij terugkomst hun bezittingen weer terug zouden krijgen. Voor de weinige Joden die daadwerkelijk terugkeerden, bleek de thuiskomst vaak een bijzonder ontnuchterende ervaring; niet alleen bleken hun huizen ingepikt door anderen, ook hun in bewaring gegeven bezittingen kregen zij vaak niet terug. De mensen die teruggave weigerden, stonden bekend als 'bewariërs', een samentrekking van 'bewaarder' en 'ariër'. Ingewikkelde bureaucratie en nog altijd sluimerend antisemitisme maakten het voor de teruggekeerde Joden vrijwel onmogelijk hun recht te halen.

Deze documentaire vertelt drie verschillende verhalen die laten zien welke impact dit alles had op de betrokkenen – over mensen die hun belofte wel nakwamen, over mensen die alles hielden en over mensen die nu niet weten wat ze moeten doen met de bezittingen van Joden die nooit teruggekeerd zijn.