Pather Panchali

Vittorio De Sica's neorealistische meesterwerk Ladri di biciclette (Fietsendieven) maakte diepe indruk op Satyajit Ray uit Calcutta. Zozeer dat hij besloot filmmaker te worden, maar dan wel in de stijl van zijn Italiaanse voorbeeld. In 1955 debuteerde hij met Pather Panchali, een verfilming van de gelijknamige roman van Bibhutibhushan Bandyopadhyay, een van de belangrijkste Indiase schrijvers. Deze veelbekroonde film werd met een bescheiden budget gemaakt, met niet-professionele acteurs in de hoofdrollen. Het was het eerste deel van Ray's klassiek geworden Apu-trilogie, drie sociaal-realistische films over de opgroeiende Bengaalse jongen Apu.

Bengalen, begin 20e eeuw: met zijn schamele inkomen valt het plattelandspriester Harihar Roy zwaar om zijn vrouw Sarbajaya, zijn kinderen Durga en Apu, en de inwonende nicht Indir te onderhouden. Op een dag besluit hij naar de stad te vertrekken in de hoop daar een betere baan te vinden. Hij belooft snel terug te keren, maar daar komt niets van, met alle gevolgen van dien voor de achterblijvers.