Soleil Ô

Een zwarte migrant reist vol goede moed van Mauritanië naar Parijs om in contact te komen met zijn Gallische voorouders. Maar la Douce France blijkt allesbehalve 'douce': hij wordt geconfronteerd met onverschilligheid, afwijzing en vernedering. De inwoners van de Lichtstad blijken door-en-door racistisch, terwijl de Afrikaanse hoogwaardigheidsbekleders die in de stad wonen de andere kant op kijken. Hij vindt geen baan, geen woning en ook geen gemeenschap die hem verwelkomt. Opstandig als hij is, legt hij zich daar niet bij neer.

Deze debuutfilm van de Mauritaanse regisseur Med Hondo werd weliswaar met een minimaal budget gedraaid, de impact was des te groter. In Soleil Ô, een woeste, experimentele en bitter-grappige aanklacht tegen de erfenis van het kolonialisme, tegen Afrikaanse leiders die gedwee dansen naar het pijpen van het Westen en tegen alle vormen van racisme, geeft Hondo zijn verpletterende visie op het ontwakende zwarte bewustzijn. Bekroond met het Gouden Luipaard op het filmfestival van Locarno.