À bout de souffle

Het moest allemaal anders in de Franse cinema en jonge hond Jean-Luc Godard zou met À bout de souffle laten zien hoe dat moest. Samen met geestverwant François Truffaut schreef hij het op een krantenartikel gebaseerd scenario, en had twintig dagen nodig om voor een appel en een ei de film te maken. Als een schokgolf ging de film door de Franse én internationale cinema, het was een enorme kaskraker. Niet alleen Godard was nu definitief doorgebroken, ook de nouvelle vague, de stroming waartoe de film gerekend wordt, had een permanente plaats in de schijnwerpers veroverd. Het was gedaan met de ‘cinéma de papa’.

De jonge, impulsieve crimineel Michel Poiccard (Jean-Paul Belmondo) steelt in Marseille een auto en wil ermee naar Parijs rijden. Onderweg wordt hij achterna gezeten door een motoragent, maar Poiccard laat zich niet arresteren en schiet de agent dood. Eenmaal in Parijs zoekt hij contact met studente journalistiek Patricia Franchini (Jean Seberg) voor wie hij romantische gevoelens koestert. Met haar wil hij naar Italië vluchten, maar zij heeft zo haar bedenkingen.