Het ondergronds orkest

Mededogen en empathie lopen als een rode draad door het werk van de Peruviaans-Nederlandse regisseur Heddy Honigmann (1951-2022), die gerekend wordt tot de belangrijkste documentairemakers van de afgelopen decennia, niet alleen in Nederland en maar ook internationaal. Dat heeft haar talloze filmprijzen opgeleverd, zo ook voor het onlangs door Eye Filmmuseum digitaal gerestaureerde Het ondergronds orkest, waarmee ze op het Nederlands Film Festival bekroond werd met Prijs van de Nederlandse Filmkritiek.

Wie wel eens in Parijs de metro heeft genomen, zal de vele straatmuzikanten die daar spelen niet ontgaan zijn. Het zijn vaak heel goede muzikanten, die vanuit alle windstreken naar Parijs zijn gekomen om met hun muziek aan de kost te komen. Maar wat ze gemeen hebben, is dat het merendeel van hen clandestien in de Franse hoofdstad verblijft. Honigmann biedt een luisterend oor aan een Zaïrese popmuzikant en dichter, een Venezolaanse harpist, een violist uit Sarajevo, een Argentijnse pianist en een Malinese zangeres – verhalen over angst, hoop en veerkracht.