Sibel

In het Turkse bergdorpje Kuşköy, niet ver van de Zwarte Zee, wordt al sinds mensenheugenis, naast de gesproken taal, een fluittaal gebezigd, waarmee men verrassend genuanceerd, fluitend met elkaar kan communiceren. Het is de enige taal die de 25-jarige Sibel beheerst, want praten kan ze niet. Haar dorpsgenoten zien haar daarom als vervloekt, niemand wil iets met haar te maken hebben. Om de dorpelingen voor zich te winnen, besluit ze op jacht te gaan naar een gevaarlijke wolf, waarvoor vooral de vrouwen in het dorp bang zijn. Maar in plaats van de wolf vindt ze op een dag een gewonde man, een door de politie gezochte deserteur. Hij ziet haar met andere ogen.

Het schrijver-regisseursduo Guillaume Giovanetti en Çagla Zencirci, het is hun vierde samenwerking, vertellen een verhaal over de positie van vrouwen in Turkije, over verstikkende tradities en gebrek aan mededogen, en ze vervlechten dat met sprookjesmotieven uit bijvoorbeeld Assepoester en Roodkapje. De magische natuur speelt een hoofdrol.