Canción sin nombre

Peru, jaren 80: Georgina woont met haar man Leo in een armoedig hutje ergens aan de rand van hoofdstad Lima. Het leven is zwaar en daar komt bij: Georgina is hoogzwanger. Als ze hoort van een kliniek die gratis kraamzorg biedt, besluit ze daar te bevallen. Na de bevalling krijgt zij het kind echter niet te zien, want er wacht medisch onderzoek. Ze moet de volgende dag maar terugkomen. Die volgende dag blijkt de kliniek verdwenen, samen met haar kind. Wanhopig klopt ze aan bij de autoriteiten, maar die sturen haar van het kastje naar de muur. Ten einde raad wendt ze zich tot een belangrijke krant, waar ze de eenzame journalist Pedro ontmoet. Hij duikt in de zaak.

Regisseur Melina Léon, die zelf het scenario schreef, droeg deze inmiddels veelbekroonde film op aan haar vader Ismael, die zich als journalist bezighield met de georganiseerde kinderhandel. De zwart-witbeelden en het 4:3 beeldformaat benadrukken het uitzichtloze en beklemmende karakter van het verhaal.