Films Agenda Specials Expat Informatie Locaties
NL
EN

Another Eight Treasures Unveiled

Acht bijna vergeten filmpareltjes opnieuw te zien

In de loop van de filmgeschiedenis zijn er talloze prachtige films gemaakt, maar helaas zijn veel van die films nooit meer te zien. Vaak om de doodeenvoudige reden dat er geen fatsoenlijke kopieën meer van bestaan. En dat is doodzonde, vond ook Martin Scorsese, de Amerikaanse regisseur die meesterwerken als Taxi Driver, Raging Bull en The Wolf of Wall Street op zijn naam heeft staan.

Om al die schitterende klassiekers aan de vergetelheid te ontrukken, begon hij in 2007 met het World Cinema Project – een project dat het restaureren en conserveren van juist die films tot doel had, met name films uit Afrika, Azië, Oost-Europa, Midden- en Zuid-Amerika, en het Midden-Oosten. Eenmaal gerestaureerd kon zo'n film opnieuw in de filmtheaters uitgebracht worden. Op het moment van schrijven heeft het project 65 films van de ondergang gered.

Rialto onderschrijft volledig het bijzondere en waardevolle karakter van dit project en daarom presenteerde het in december 2023 Eight Treasures Unveiled, een programma met acht pareltjes die dankzij het World Cinema Project weer te zien zijn. Inmiddels zijn we ruim een jaar verder, en is het tijd om nog meer van dat al dat moois te brengen. Onder de titel Another Eight Treasures Unveiled presenteert Rialto vanaf 21 februari opnieuw acht klassiekers uit de catalogus van het World Cinema Project; te zien in Rialto De Pijp en in Rialto VU.

Op het programma staan (in alfabetische volgorde):

1. Na de Iraanse Revolutie werd Downpour, het meesterlijke speelfilmdebuut van Bahram Beyzaie, in de ban gedaan. Gelukkig had Beyzaie zelf nog één, zwaar beschadigde kopie in zijn bezit. En die is volledig gerestaureerd.

2. Dat afgunst en hebzucht verderfelijke karaktertrekken zijn, illustreert de Turkse regisseur Metin Erksan in Dry Summer. De eerste Turkse film die een Gouden Beer won en dus een mijlpaal in de Turkse cinema.

3. Na al vele films te hebben gemaakt, verbaasde de Filipijnse regisseur Lino Brocka vriend en vijand met Manila in the Claws of Light, een ongepolijst portret van de Filipijnse samenleving. Het was zijn doorbraak.

4. De baanbrekende Spaanse regisseur Luis Buñuel verhuisde in 1946 naar Mexico. Daar maakte hij Los olvidados, een rauw-realistisch portret van een groep kansarme straatjongeren. Waar komt immoreel gedrag vandaan?

5. Hoe ziet het leven eruit aan de Chinese zelfkant? Regisseur Jia Zhang-ke laat het in Pickpocket zien, een verhaal over een zakkenroller die steeds meer beseft dat zijn leven op een dood spoor is beland.

6. In Sovjet-films mocht enkel Russisch worden gesproken. Chroetsjov echter was liberaler, getuige Shadows of Forgotten Ancestors, een Oekraïens gesproken Romeo en Julia-verhaal van Sergei Parajanov, regisseur van het veelgeprezen The Color of Pomegranates.

7. Racisme is helaas van alle tijden. Welke lelijke kop het in de jaren 70 had, wordt duidelijk in Soleil Ô, de debuutfilm van de Mauritaanse regisseur Med Hondo over de lotgevallen van een Afrikaanse migrant in Parijs.

8. Edward Yang is een belangrijke vertegenwoordiger van de Taiwanese New Wave uit de jaren 80. Waarom wordt duidelijk in zijn film Taipei Story, een 'neorealistisch' verhaal over stilstand en vooruitgang.