Portret van Verlangen

Wat betekent verlangen als je het loskoppelt van het traditionele mannelijke perspectief? Hoe ziet seksuele representatie eruit wanneer het lichaam niet wordt geframed als object, maar als verteller? Deze zomer presenteert filmtheater Rialto het programma Portret van Verlangen, een prikkelende filmreeks waarin seksualiteit, intimiteit en lichamelijkheid centraal staan, gezien door een andere lens. Van 15 juli tot en met 24 augustus zijn er op dinsdag, vrijdag en zondag vertoningen in Rialto De Pijp en Rialto VU.

Aanleiding voor het programma was de veelbesproken release van Babygirl van Halina Reijn, met Nicole Kidman in de hoofdrol. De film, over een vrouw wier seksualiteit botst met maatschappelijke verwachtingen, riep wereldwijd discussie op: feministisch, provocatief of juist problematisch? In de VS draaide het debat vooral om de orgasmekloof, bij Rialto leidde de film tot reflectie: wat is een geslaagde erotische film – en wie bepaalt dat? Die vraag vormde de basis voor een intern onderzoek onder de medewerkers – van kassamedewerker tot programmeur. De titels die daaruit voortkwamen, vormen nu een filmprogramma waarin verlangens worden verkend vanuit vrouwelijke, queer en non-binaire perspectieven.

Films die prikkelen, verwarren en verrassen

Tijdens het programma zijn er vertoningen van The Handmaiden van Park Chan-wook, een zinderende psychologische thriller waarin erotische spanning en bedrog hand in hand gaan; Secretary van Steven Shainberg, over een onconventionele BDSM-relatie en de dunne grens tussen trauma en zelfbeschikking; en Good Luck to You, Leo Grande van Sophie Hyde, waarin een gepensioneerde lerares (Emma Thompson) voor het eerst op zoek gaat naar haar seksuele zelf.

In Raw van Julia Ducournau (bekend van Titane) zien we hoe kannibalisme een metafoor wordt voor seksuele ontwaking en honger. Portrait de la jeune fille en feu van Céline Sciamma brengt een liefde tussen twee vrouwen subtiel en zintuiglijk in beeld, terwijl het tegelijkertijd de blik bevraagt waarmee we naar vrouwen kijken. need van aanstormend Nederlands talent Jonnah Bron en When the Body Says Yes van melanie bonajo vormen samen een krachtige double bill over lichamelijkheid, grenzen en intimiteit – poëtisch en confronterend tegelijk.