Atlantis

Het is 2025 en de oorlog tussen Oekraïne en Rusland is eindelijk ten einde. De mentaal beschadigde ex-soldaat Sergei wordt ontslagen bij de plaatselijke staalfabriek, maar vindt al snel een nieuwe baan; het rondrijden van schoon drinkwater naar de weinig overgebleven bewoners van de zwaar vervuild geraakte regio. Hij komt in contact met Zwarte Tulp, een organisatie die de lichamen van omgekomen soldaten opspoort om die te identificeren en daarna een waardige begrafenis te geven. Sergei meldt zich aan als vrijwilliger. Het werk is afschuwelijk, maar biedt hem een zekere rust en verlossing. Het kleine vonkje dat tussen hem en collega-vrijwilliger Katja overspringt, is een lichtpuntje in een duistere, post-apocalyptische wereld.

Valentin Vasjanovitsj tekende naast de regie ook voor de productie, het scenario en de montage. Het camerawerk nam hij eveneens voor zijn rekening en hij deed dat met verve: hij beschikt over een ongekend oog voor compositie en kleur, en creëerde zo uit de waanzin van de oorlog een monumentaal en indringend epos. Bekroond bij het filmfestival van Venetië.