In Schrijvers in het Donker nodigen we een schrijver uit om zijn of haar favoriete film te laten zien. Ditmaal geeft dichter Dean Bowen zijn visie op Charlie Kaufmans Synecdoche, New York. Vooraf gaat Dean in gesprek met filmjournalist Basje Boer, over de invloed van beeld op zijn werk, en film in het bijzonder. Aan de hand van beelden en fragmenten vertelt hij over de manier waarop kijken en schrijven en literatuur en film met elkaar zijn verbonden.
Synecdoche, New York
De New Yorkse theaterregisseur Caden Cotard (Philip Seymour Hoffman) kampt niet alleen met zijn gezondheid, ook de relatie met zijn vrouw, kunstenares Adele (Catherine Keener), is ronduit slecht. Het dieptepunt lijkt bereikt als zij naar Berlijn vertrekt, met medeneming van hun dochter Olive. Het tij keert als Cotard het MacArthur Fellowship krijgt toegekend, waarmee hij zijn magnus opus kan realiseren; hij laat in een enorm pakhuis een grote groep acteurs het banale, alledaagse leven naspelen in een decor dat steeds meer de stad buiten nabootst . Naarmate de jaren verstrijken gaan zijn gezondheid en psychische gesteldheid achteruit, zeker wanneer hij ontdekt dat Adele in Berlijn een zeer succesvolle carrière als schilderes van miniaturen heeft.
Synecdoche is een taalkundig stijlfiguur waarbij een deel voor het geheel staat of juist net andersom. Regisseur/scenarist Charlie Kaufman speelt op verschillende niveaus met dit gegeven, al was het maar dat Cotard's theaterstuk steeds meer het geheel wil uitbeelden, terwijl Adele in haar schilderijen meer en meer inzoomt op de kleinste delen.
